Rieten: hout of kunststof?
'Dus je speelt alleen maar op kunststof rieten omdat je dat makkelijk vindt?', vraagt Lisa aan Jasper.
Het is een regenachtige avond en saxofonist Jasper staat met twee rieten in zijn handen: een klassiek houten riet en een kunststof alternatief.
Lisa, zijn vriendin die klarinet speelt, kijkt toe. 'Kunststof is toch nep?' vraagt ze.
'Het is gewoon veel minder gedoe,' antwoordt Jasper luchtig. 'Je hoeft ze niet te weken, ze breken niet en je hoeft ze niet zo vaak te vervangen. Dus niet uit luiheid, het is eerder efficiënt,' zegt hij. 'Kom, laten we het testen'.
Op zijn houten riet klinkt Jasper warm en vol, de klanken gaan mooi in elkaar over. Lisa knikt tevreden. Dan zet hij zijn kunststof riet erop: de klank is helder, iets scherper, maar het kunststof riet reageert direct, zonder inspelen.
"Oké, dat klinkt verrassend goed,' geeft Lisa toe, 'maar hoe voelt het?" Jasper concludeert: 'Kunststof speelt makkelijk, maar mist wel de muzikale nuance van hout'.
Ook Lisa probeert het, en komt tot dezelfde conclusie: 'Voor bijvoorbeeld buitenoptredens of bij-instrumenten is kunststof ideaal, want het werkt meteen, maar houten rieten geven die bijzondere, persoonlijke klank.'
Ze kijken elkaar aan en lachen. "Dus: binnen hout, buiten kunststof,' zegt Jasper. 'Ja, ' zegt Lisa, 'allebei hebben ze hun plek.'
De uitslag? Niemand wint, en niemand verliest. Het hangt af van de situatie en het gevoel – en soms is het gewoon leuk om ze allebei te proberen.
